Ik ben toen ik klein was met mijn ouders vanuit Syrië naar Nederland verhuisd. Thuis praten we Arabisch en eten we soms gerechten uit Syrië. Ik voel me thuis in twee werelden – eentje thuis en eentje op school – en allebei horen ze bij mij.
Als ik later groot ben, wil ik graag actrice worden.
Ik vind het geweldig om in een ander personage te kruipen: een prinses, een piraat, een ontdekkingsreiziger. Verhalen spelen en vertellen, dat is wat ik het allerliefst doe.
Thuis praten we niet vaak over toneelspelen.
Mijn vader vindt school heel belangrijk. Hij denkt eerder aan beroepen zoals juf of burgemeester. Acteren snapt hij niet zo goed. Hij vraagt zich af of dat wel een echte toekomst is. Dat begrijp ik ergens wel, maar ik hoop dat hij op een dag ziet hoeveel het voor mij betekent. Misschien moet ik het hem gewoon vertellen.
Ik zing en dans ook graag, maar dat doe ik alleen op mijn kamer. Dan voelt het veilig. Op school durf ik wel steeds iets meer te laten zien van die kant van mij.
Een paar kinderen uit mijn klas zitten op een toneelschool. Ze doen daar theaterspelletjes, oefenen scènes en treden aan het einde van het jaar op voor publiek. Mijn grote droom is om daar ook bij te horen – om te spelen, te zingen, te dansen. En misschien ooit op een écht podium te staan.
Ik weet niet zeker of mijn droom uitkomt. Maar ik geef hem nog niet op.